ช่วงเวลาที่มีความสุขมักแสนสั้น ชีวิตนั้นเหมือนฝันและความสุขอยู่ได้ไม่นานหลังพบกันครั้งแรก โหยวเจียฉีและเมิ่งเหอผิง ตกหลุมรักกัน แต่โชคร้ายแม่ของเขาไม่ยอมให้รักกัน เธอขอให้เลิกกันและเมิ่งเหอผิงออกนอกประเทศไปด้วยความเดือดดาลห้าปีต่อมา โหยวเจียฉีพบรวั่นเจิ้งตงจากตระกูลที่ร่ำรวยและได้พบเมิ่งเหอผิงโดยบังเอิญอีกครั้งทั้งคู่คือเพื่อนในวัยเด็กของเธอ เพื่อเลี่ยงความเจ็บปวดที่ได้เจอเมิ่งเหอผิงอีก โหยวเจียฉีจึงเริ่มคบกับรวั่นเจิ้งตงรวั่นเจิ้งตงต้องเข้าโรงพยาบาลด้วยโรคมะเร็งกระเพาะอาหารร้ายแรงเขามุ่งมั่นที่จะทำให้เธอและเมิ่งเหอผิงคืนดีกันและจากไปอย่างเงียบ ๆโหยวเจียฉีตามหารวั่นเจิ้งตงแทบเป็นแทบตายและสุดท้ายก็เจอเขา เธอบอกว่าตกหลุมรักเขาเขาที่รู้ดีว่าเหลือเวลาไม่มากจึงบอกให้เธอนำสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตมาให้เขาเมื่อไปถึงที่หมาย โหยวเจียฉีตระหนักว่ารวั่นเจิ้งตงให้กุญแจบ้านเก่าที่เธออยากได้มานานเธอเปิดประตูและพบจดหมายจากเขาบนโต๊ะ “เจียฉี ในที่สุดคุณก็กลับบ้าน ชาตินี้ผมอยู่กับคุณไม่ได้ แต่ผมจะรอคุณในชาติหน้า ผมอยากรู้จักคุณก่อนใคร”